ქართველთა ეროვნული შეგნების გამოღვიძებაში დიდი წვლილი შეიტანა მწერლობამ და ხელოვნებამ. აკაკი ბაქრაძის საჯარო ლექციებმა, ვახუშტი კოტეტიშვილის ფოლკლორულმა საღამოებმა. აღსანიშნავია, რომ იმ დროისთვის უკვე ხელმისაწვდომი იყო რადიო ,,თავისუფლებისა'' და ,,ამერიკის ხმის'' ქართული გამოცემები.
1988 წლისათვის უკვე ხალხს უკვე მკაფიოდ ჩამოყალიბებული ხედვა ჰქონდა ქვეყნის მომავალთან დაკავშირებით. მათ სურდათ დამოუკიდებლობა. აკაკი ბაქრაძის წერილში ,,რა ელის საქართველოს'' ვკითხულობთ ,,დღეს საქართველოს სხვა ალტერნატივა არა აქვს - ან უნდა დამოუკიდეველი გახდეს, ანუ უნდა გარუსდეს''' (ა. ბაქრაძე 1979). გარუსების საფრთხეს მწარე გამოცდილებით გრძნობდა მთელი ერი და უკვე ისიც იცოდა, რა შეუძლია ერთიანობას, ამიტომ მათ ერთობლივად მოითხოვეს საბჭოთა კავშირიდან საქართველოს გამოყოფა.
4 აპრილს დედაქალაქში მღელვარე მანიფესტაცია
დაიწყო. 6 აპრილიდან ძირითადი აქცენტი საქართველოს ეროვნული დამოუკიდებლობის მოთხოვნაზე
გადავიდა. რადიკალური მოთხოვნების მიუხედავად, შეკრება მშვიდობიან ხასიათს ატარებდა.
მას დღითიდღე ემატებოდა ხალხი საქართველოს ყველა კუთხიდან. სტუდენტი-ახალგაზრდობის
გარდა, აქ მრავლად იყვნენ სკოლის მოსწავლეები, სხვადასხვა წარმოებისა და დაწესებულებათა
თანამშრომლები, ინტელიგენციის ათასობით წარმომადგენელი, ცნობილი მეცნიერები, მწერლები,
მხატვრები და სხვ. მიტინგი 5 დღე-ღამე გაგრძელდა. ახალგაზრდობის
დიდმა ჯგუფმა შიმშილობა გამოაცხადა. რუსთაველის პროსპექტი გადაიკეტა. დაიწყო საგაფიცვო
მოძრაობა.
 |
| https://1tv.ge/news/9-aprilis-tragediidan-33-weli-gavida |
მანიფესტაციის დარბევის შესახებ საქართველოს პარლამენტის ბიბლიოთეკის მონაცემთა ბაზაში ვკითხულობთ: ,,8-9 აპრილის ღამეს მთვრობის სახლის
წინ 10 ათასამდე ადამიანი იყო შეკრებილი. მიტინგი ტელევიზიის შენობასთანაც იმართებოდა.
მანიფესტაციის დარბევის საფრთხე რეალური იყო, მაგრამ შიშს არავინ გრძნობდა. ტრაგედიამდე
მცირე ხნით ადრე მთვრობის სახლთან საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი ილია II მივიდა.
საშიშროების თავიდან ასაცილებლად პატრიარქმა ურჩია შეკრებილთ, გადაენაცვლებინათ პროსპექტის
მეორე მხარეს მდგარ ქაშუეთის ეკლესიაში და იქ ელოცათ. მიტინგის ხელმძღვანელებმა ერის
სულიერი მოძღვრის რჩევა არ შეისმინეს.
9 აპრილის ტრაგედიამ მსოფლიოში ფართო გამოხმაურება ჰპოვა. აქციის დარბევა სასტიკად დაგმო პროგრესულად მოაზროვნე საზოგადოებამ რუსეთშიც კი. 9 აპრილმა მნიშვნელოვნად შეასუსტა საბჭოთა იმპერიის გავლენა ჩვენს ქვეყანაზე. ქართველმა ხალხმა კიდევ ერთხელ დაადასტურა, რომ მისი არჩევანი თავისუფლებაა, თუნდაც ეს ომის, სისხლისა და სიკვდილის ფასად დაუჯდეს. 1991 წლის 31 მარტს საქართველოში საერთო-სახალხო კენჭისყრა - რეფერენდუმი მოეწყო. შეკითხვაზე:
,,თანახმა ხართ თუ არა, აღდგეს საქართველოს სახელმწიფოებრივი დამოუკიდებლობა 1918 წლის 26 მაისის დამოუკიდებლობის აქტის საფუძველზე?''
98.9%-მა საქართველოს დამოუკიდებლობის აღდგენას დაუჭირა
მხარი!
რეფერენდუმის გათვალისწინებით, 1991 წლის 9 აპრილს საქართველოს უზენაესმა საბჭომ ჩვენი სახელმწიფოებრივი დამოუკიდებლობოს აღდგენა გამოახცადა.
„სიმბოლურია
საქართველოს დამოუკიდებლობის აღდგენის გამოცხადება 9 აპრილს, ვინაიდან ამ დღეს გადაწყდა
საქართველოს ბედი. 9 აპრილის წამებულთა სულები დაგვცქერიან ჩვენ და ხარობენ ზეციურ
ნათელში, რამეთუ აღსრულდა ნება მათი, აღსრულდა ნება ქართველი ერისა. გაუმარჯოს დამოუკიდებელ
საქართველოს!'' - ზვიად გამსახურდია, საქართველოს პირველი პრეზიდენტი
გამოყენებული ლიტერატურა და რესურსები ინტერნეტში
საქართველოს ისტორია, მოსწავლის წიგნი IX კლასი, ოთარ
ჯანელიძე, აპოლონ თაბუაშვილი, ლერი თავაძე, ნანა ირემაშვილი, გამომცემლობა კლიო,
2012.
აკაკი ბაქრაძე ,,რა ელის საქართველოს?'' ოპოზიციური ლიტერატურულ-მხატვრული, საზოგადოებრივ-პოლიტიკური კრებული / სრ. საქ. რუსთაველის საზ-ბა, საქ. თეატრის მოღვაწეთა კავშირი, შემდგ.-რედ.: ნოდარ წულეისკირი, თბილისი : განათლება, 1990.
9 აპრილის ტრაგედია: http://www.nplg.gov.ge/wikidict/index.php
ფოტოსურათები დამოწმებულია შემდეგი საიტებიდან:
https://1tv.ge/news/9-aprilis-tragediidan-33-weli-gavida
http://www.tabula.ge
https://www.radiotavisupleba.ge
No comments:
Post a Comment